کوپن جامانده                                           

حوصله طویل نوشتن نیست .نه حوصله مانده برایمان نه وقت چندانی که برای خواندنش صرف کرد.اصل ماجرا اینجاست.همه می دویم که جا نمانیم.از قضا، دوندگان خوبی هم شدیم. ازصف گوشت وسبد کالا تا پست های کلیدی وخوردن حق ملت که حقیست مسلم ازآن حق خورها و فعالیت های مدنی، گاه هم ستاره دارشدن.ابوی ما که ازهمه چیز جا مانده آنقدرصبوراست که به روی خودش هم نمیاورد.چه می شود کرد قرارنیست که همه مثل هم باشند،عده ایی باید همچون کوپن جا بمانند دیگر.

دوستی های گل آلود

                                     دوستی های گِل آلود

دوستی هامان هم مثل آب لوله کشی کِدر شده !

دربرخورد اول فکرمی کنی چقدر زلال است. کمی جلوترکه می روی متوجه می شوی با کُلر ظاهر خود را پوشانده تا ماهیتش را پنهان کند،حال که بوی گندش آدم را گیج می آور.

عمر 120 ساله

                                           عمر 120 ساله

 قدیمتر ها هرکس حرف از مرگ و صحبت از مُردن به میان می آورد اولین واکنشی که ازدیگران می شنید این بود که زبانت را گاز بگیر، انشالا که120 سال عمر کنی. حالا چرا120! مثلا140 نه! با این مقوله ی فلسفی کاری نداریم . . چیزی که در حال حاضر اهمیتش را دو چندان نشان می دهد ، مرگ های زود هنگام در بین مردم جامعه است . این روزها همه درگیریهای مخصوص به خود را دارند. مسئله اقتصادی که مادر همه مشکلات شده !

 : چرا طلاق گرفتی ؟

  - شوهرم خرجی نمی داد.

 : چرا دانشگاه را نیمه کاره رها کردی؟

  - چون هزینه ها بالاست ، توان پرداخت شهریه دانشگاه را نداشتم .

 : چرا کلیه ات را برای فروش تبلیغ می کنی؟

   - به پول احتیاج دارم.

 : چرا وسایلت را درکوچه پهن کردی؟

  - صاحبخانه بیرونم کرده.

اقتصاد بختکی شده برخواب همگان. آنچه وضعیت را بحرانی تر می نمایاند، عدم مدیریت است . نوکیسه بودن، خود بد دردیست. زیرا با داشتن این حالت روانی نه تنها مشکلی از جامعه حل و رفع نمی کند ، بلکه خود مشکلی می شود بر دوش تک تک مردم همان جامعه . آمار سکته، سرطان، مشکلات ناشی ازعنواع بیماری ها و پرداخت هزینه های بالای آن، تصادفات رانندگی، ،درگیری های خانوادگی هم راستا با مشکلات مالی، عدم خورد و خوراک سالم و غیره... عبوراز مرز 50 سال را دشوار کرده است .

پ ن : انتظار میره با این وضعیت همه 120 سال عمر کنند.َ

مردمی با سینما نا آشنا

                          مردمی با سینما نا آشنا

می خواستم عکس بگیرم اما امکان نداشت.زنان روبند به صورت بسته اند، آنهایی هم که روبند ندارند با ظاهری نا مرتب درعبورومرور هستند.فرقی نمی کند، دخترباشد یا پسر،کودکانشان بدون کفش درکوچه وخیابان می دوند؛ گویی تا به حال از شهرشان آن طرفتر نرفته اند.مرمانی با اغلیت مذهبی. جلوی در ورودی مسجد ماموران امنیتی وانتظامی ایستاده اند تا هنگام ورود به مسجد بازرسی بدنیشان کنند.آمبولانس هم آنجاست.این کارهرروزشان است برای جلوگیری از حملات انتحاری. بوی ماهی صید شده ازنزدیکی ساحل به مشام می رسد.کمی جلوترآبهای عمان پیداست. آسمان به غروب نشسته ؛ماهیگیران کنار ساحل مشغول وارسی لنجهاشان هستند. شبها به دریا میروند وصبح بازمیگردند.کنارک شهرستانی کوچک درنزدیکی چابهار.اغلیتی سنی مذهب با آداب و رسوم خاص خود؛ متاسفانه کودکان برای امرارمعاش مجبور به کار کردن هستند. سطح سواد و تحصیلات چندان مهم نیست.مردمی با سینما نا آشنا وکودکانی که نمی دانند شهربازی چیست.زنان به کمترین وناچیزترین حقوق خود قانع اند ؛چقدردردناک است این شهر، گویی زخمی عمیق بر پیکره اش نشسته، شاید برای من غیر بومی دردناک تر باشد تا ساکنان اینجا . 

والنتاین

                                            والنتاین

بعد از مدت زمانی نوشتن ازسرگرفته ام.

می نویسم از فرهنگی که بی خبرمانده . می نویسم ازروزی چون امروز. می نویسم از تبلیغ های گسترده برای امروز. والنتاین روزی که برای مردم نیمی ازجهان موجبات دوست داشتن و عشق ورزیدن است. حال که درقسمت دیگری ازجهان خشونت و جنگ موج می زند.

باید گفت فرهنگ عاملیست برای معرفی و شناسایی مردم یک جامعه.

دراین میان جا مانده جامعه ایی که فرهنگش دست خوش تهاجم فکری و افراط گری دین دارانش است.